“Krzyk zza krat”: PROMOCJA I BENEFIT na książkę Ekateriny Lemondżawy |

PROMOCJA I BENEFIT na książkę Ekateriny Lemondżawy, aktywistki imigranckiej więzionej w obozie zamkniętym dla cudzoziemców w Lesznowoli.

Spotkania z autorką między 16 – 22 lutego (sprawdź kalendarz wydarzeń).
Ekaterina Lemondżawa – deportowana po największym w Polsce strajku głodowym, jaki przetoczył się przez zamknięte ośrodki strzeżone dla imigrantów w 2012 r. Autorka głośnego listu ‘opowiem wszystkim o polskim piekle’, podyktowanego przez telefon podczas strajku, który obnażył dramatyczne, więzienne warunki bytu w ośrodkach mieszczących całe rodziny ze względów ‘administracyjnych’.

Mimo wszczęcia śledztw ws. nadużyć ze strony Straży Granicznej, Lemondżawa została deportowana, a wraz z nią – inne osoby, które postawiły polskie władze w stan oskarżenia. Śledztwo zostało zaś umorzone rok po strajku, w październiku 2013 r.
“Nr. 56: Pamiętaj nazywam się Ekaterina” to krytyczne świadectwo Lemondżawy, spisane za kratami jej celi w zamkniętym ośrodku dla imigrantów w Lesznowoli i naznaczone wciąż żywą, zranioną pamięcią deportacji z Polski. Osobista historia Ekateriny pozwala nam szczegółowo prześledzić zmagania z rutyną odczłowieczenia panującą w polskich obozach dla imigrantów. “Nr. 56” to swoista książka-krzyk, tekst pełen gniewu i oburzenia, dzielonego często przez setki zdelegalizowanych imigrantów, których doświadczenia zwykły dotąd tonąć w medialnych rubrykach obok głośnych newsów o sukcesie polskiego PKB i porażce polskich piłkarzy lub znikać w marach paragrafów systemu prawnego. Dla wielu polskich czytelników, którzy chroniąc się od biedy na Zachodzie nie muszą się już obawiać o “papiery”, „Nr. 56” jest gorzkim wezwaniem do solidarności, którą utracono w procesie polskiej transformacji i akcesu do UE. Zarazem, pamiętnik proponuje świeże spojrzenie na dyskusyjną rolę, jaka przypadła naszemu państwu w ramach zobowiązań po wejściu do Unii Europejskiej – stróżującego psa Fortecy Europy. Lemondżawa zadaje pytanie: na ile możemy pozwolić władzom? W końcu, świadectwo Lemondżawy skłania do refleksji wychodzącej daleko poza apele o współczucie: autorka inspirująco przkonuje nas do działania na rzecz zmiany dramatycznej sytuacji. „Godność nie podlega kompromisom” to główne przesłanie płynące z lektury „Nr. 56”.

Ekaterina Lemondżawa aktywnie działa na rzecz praw uchodźców. Swoje doświadczenie zamknięcia w Lesznowoli opisała ostatnio na forum ONZ ds. odpowiedzialności Europy wobec imigrantów. O polskich obozach zamkniętych opowie na nadchodzącej międzynarodowej konferencji „Stop War on Migrants” w Berlinie. W dniach 16-22 lutego Lemondżawa odwiedzi kilka polskich miast wraz z przyjaciółkami z grupy No One Is Illegal – Polska, które wspierały ją i inne więzione osoby podczas strajku głodowego migrantów w 2012 r i po jej deportacji do Gruzji. Seria spotkań ma na celu promocję i zbiórkę funduszy na wydanie polskiej wersji książki.

Jeśli chcesz, żeby w Polsce ukazała się pierwsza książka o warunkach i strajkach w więzieniach dla imigrantów, wesprzyj nas finansowo! Naszym celem jest wydanie książki Ekateriny Lemondżawy niezależnie, własnymi siłami- musimy uzbierać fundusze żeby zapłacić za tłumaczenie i druk. Wszystko robimy metodą “zrób to sama”, bez dotacji.

Kalendarz spotkań:

Warszawa

czwartek 12 lutego, godz. 18

Syrena

ul Wilcza 30

Poznań

piątek 13 lutego, godz. 18

Zemsta

ul. Fredry 5/3a

Białystok

niedziela 15 lutego, godz. 17

Spółdzielnia Bar & Kafe