Jeśli chcesz razem z nami wyrazić sprzeciw, przyjdź oddaj hołd ofiarom francji z nami.
9 marca pod Ambasadą Republiki Francuskiej na ul. Pięknej 1 w Warszawie, o godz. 14:00.
Chcemy wyrazić nasz sprzeciw wobec brutalnej eksmisji obozu dla migrantek i migrantów w Calais. Mimo zapewnień rządu, że zniszczenie części obozu będącej domem dla ponad 3000 osób odbędzie się bez użycia siły i z poszanowaniem praw i godności mieszkających tam osób, codziennie ma tam miejsce rażące łamanie podstawowych praw człowieka. Co najmniej jedna osoba zmarła w wyniku działań policji, wiele jest hospitalizowanych. Gaz łzawiący, armatki wodne, podpalenia, aresztowania i deportacje – to elementy zastraszania mieszkańców obozu stosowane przez rząd francuski w celu pozbawienia ich schronienia i dachu nad głową.
Społeczność obozu wyraża swój sprzeciw wobec tej sytuacji. Od ośmiu dni trwa strajk głodowy, w którym obecnie bierze udział dziewięć osób, które na znak protestu zaszyły sobie usta. Jak mówi jedna ze strajkujących osób: „Podjęliśmy strajk głodowy, ponieważ opuściliśmy nasze kraje w poszukiwaniu praw człowieka, ale niestety tu w Europie nie znaleźliśmy żadnych”
Nie tak dawno temu cały świat oddawał hołd francuskim ofiarom zamachów terrorystycznych. Dzisiaj najwyższa pora oddać hołd ofiarom polityki Francji: dziesiątkom migrantek i migrantów, które zginęły próbując przedostać się do Wielkiej Brytanii, osobom, które zmarły na skutek dramatycznie złych warunków panujących w obozach, osobom, które z dnia na dzień zostały pozbawione nawet najmarniejszego schronienia i codziennie padają ofiarą przemocy.
Obozy dla migrantek i migrantów istnieją w różnych lokalizacjach na terenie Calais od 2002 roku. Niszczony obecnie obóz zamieszkuje około 5500 osób, w tym ponad 650 dzieci. Mimo skandalicznych warunków, dzięki staraniom mieszkanek obozu, organizacji i grup oddolnych w obozie pojawiła się podstawową infrastruktura. Bieżąca woda, oferujące darmowe jedzenie kuchnie, centra kulturalne i religijne, place zabaw oraz szkoły są namiastką normalnego życia, którego osoby uciekające do Europy na próżno tutaj szukają. Zgodnie z obecną polityką Unii Europejskiej, Francja od dłuższego czasu uchyla się od odpowiedzialności za znajdujące się na jej terytorium migrantki i migrantów, widząc rozwiązanie problemu złych warunków w obozie w jego zniszczeniu. Demolowaną obecnie część obozu zamieszkuje 3500 osób, rząd francuski przygotował nowe miejsca pobytu tylko dla 1500 z nich, zostawiając pozostałe bez dachu nad głową. Działające na miejscu grupy wsparcia i organizacje oceniają, że w wyniku wysiedlenia obozu większość spośród ponad 400 dzieci przebywających tam bez opieki dorosłych, padnie ofiarą handlu ludźmi oraz przemocy na tle seksualnym.
Jest oczywiste, że eksmisja obozu w Calais nie ma na celu poprawy losu jej mieszkańców. Będący na miejscu wolontariusze i aktywistki donoszą o codziennych przypadkach ciężkich zatruć używanym przez policję gazem, którego ofiarą często stają się dzieci. 1.03 – dzień po rozpoczęciu eksmisji – na skutek ataku serca zmarł mężczyzna zamieszkujący eksmitowaną część miasteczka. Niezliczona jest również ilość osób, które doznały różnego stopnia obrażeń w wyniku brutalnych działań policji.
Protest Irańczyków w dniu 9.03 nadal trwa, kontynuowany przez 9 osób oraz zupełnie ignorowany przez rząd Francji. Znamienny jest fragment oświadczenia jednego ze strajkujących: „Uciekliśmy z naszego kraju, aby odnaleźć przysługujące nam prawa człowieka, ale niestety w Europie nie znaleźliśmy żadnych“.
Sprzeciwiamy się eksmisji obozu w Calais, ponieważ odbywa się przy użyciu zatraszającej przemocy a w jej wyniku tysiące osób straci swoje domy i szczątkowy dobytek. Sprzeciwiamy się jednak przede wszystkim trwającej w Europie za cichym przyzwoleniem społeczeństw wojnie przeciwko szukającym tu schronienia migrantkom i migrantom, które zostały przez europejskie rządy uznane za niepotrzebne. Odmawia się im prawa do mieszkania, pracy, godności i samodzielności w stanowieniu o swoim losie, codziennie są narażone na przemoc ze strony policji, padają ofiarą rasistowskich bojówek i medialnej nagonki. Ostatnie decyzje UE mające na celu zatrzymanie przepływu migrantek i migrantów na teren Europy: zamknięcie szlaku bałkańskiego i przesunięcie kwestii pomocy na kraje takie jak Turcja i Grecja, tysiące osób uwięzionych na granicach w strasznych warunkach, udowadniają, że prawa człowieka są przywilejem dostępnym nielicznym i w każdej chwili mogą zostać pogwałcone.
Migracja do Europy wynika z wykreowanej przez kraje Europejskie destabilizacji sytuacji na Bliskim Wchodzie i w Afryce Pólnocnej, oraz neokolonialnego wyzysku ekonomicznego. Nie ma usprawiedliwienia dla okazywanej przez rządy Europy obojętności na cierpienia migrantek i migrantów, a także brutalności okazywanej wobec ich prób samoorganizacji. Wzywamy rząd Francji oraz pozostałe rządy europejskie do natychmiastowego zaprzestania wojny z migrantami i migrantkami oraz do zapewnienia godnych warunków osobom, które znajdują się na terytorium Europy lub zmierzają tutaj w poszukiwaniu godnego życia i poszanowania przysługujących im praw.
ZAŁOŻENIA I POSTULATY STRAJKUJĄCYCH W CALAIS:
Podjęliśmy protest głodowy, ponieważ opuściliśmy nasze kraje w poszukiwaniu przysługujących nam praw człowieka, lecz niestety w Europie nie znaleźliśmy żadnych. O godzinie 12.00, 2.03.2016 przestaliśmy przyjmować posiłki i zaszyliśmy swoje usta. Nie zaczniemy jeść, jeśli nasze żądania nie zostaną spełnione
–Żądamy od przedstawicieli Europejskiego Trybunału Spraw Człowieka aby przyszedł i spotkał się z nami w Dżungli w Calais.
–Żądamy zakończenia przemocowej ewikcji Dżungli.
–Żądamy zaprzestania użycia gazu łzawiącego.
–Żądamy położenia kresu faszystowskim atakom.
–Żądamy, aby wszystkie granice zostały otwarte,
Czujemy, że nikt nie chce nas wysłuchać, dlatego nie rozpoczniemy przyjmowania posiłków, dopóki nasze postulaty nie zostaną spełnione. Podejmujemy tę akcję w imieniu wszystkich uchodźców w Europie.
(wycofaliśmy się z naszego założenia, opisanego w oświadczeniu z trzeciego marca, o nieprzyjmowaniu wody)
Postulaty z dnia 8.03.2016:
1. Zakończenie faszystowskich ataków na migrantów w Calais oraz Dżungli.
2. Zatrzymanie jej destrukcji.
3. Spotkanie z reprezentantem francuskiej Obrony Praw Człowieka
Grupa NoBorders Warszawa
Kolektyw Syrena
Krąg Milczenia Warszawa