Zapraszamy na spotkania wokół fascynującej książki Ekateriny Lemondżawy „Nr 56. Pamiętaj, nazywam się Ekaterina”, wydanej wysiłkiem Kolektywu Syrena i wydawnictwa Trojka z okazji Światowego dnia uchodźcy 20. czerwca.
Spotkanie w Warszawie: Cafe Kryzys, Wilcza 30, 25 czerwca o 18:00!
Continue reading Warszawa: promocja książki “Nr 56. Pamiętaj, nazywam się Ekaterina”
Kolejny fragment relacji z Grecji, gdzie utknęły tysiące migrantów. O eksmisjach “niezależnych” obozów już pisaliśmy. Tu analiza faktów od naocznych świadków. Całość na bieżąco do czytania na twarzoksiążce “Solidarności z migrantami i migrantkami na Bałkanach“.
Trzy dni temu, 14.06, został eksmitowany niezależny obóz pod Hotelem Hara i w otaczającym go lesie. Continue reading Grecja: “Wolałbym zginąć od bomby”
Z Polykastro w Grecji dostaliśmy taką informację. Dotyczy namiotów rozstawionych przez uchodźców pod stacją benzynową EKO. Przebywało tam co najmniej 2,5 tysiąca osób (WIDEO). To kolejna duża eksmisja takiego obozu po Idomeni, również niedaleko granicy z Macedonią/FYMRO. Continue reading Grecja: eksmisje i przesiedlenia uchodźców
[…] 4.06, anarchiści i inne no-borderowe grupy zorganizowały demonstracje w dwóch z ośmiu obozów pod Salonikami, do których ludzie zostali wysłani po eksmisji Idomeni. Wszystkie obozy znajdują się w industrialnych rejonach oddalonych wiele kilometrów od miasta. Panujące w nich warunki są jednakowo złe – na wysypanych żwirem placach lub w pustych hangarach znajdują się namioty, kilka przenośnych toalet, okazjonalne krany z wodą – i na tym koniec. Brakuje informacji, higieny, jedzenia (w niektórych obozach wydawane posiłki składają się z rogalika i kartonika z sokiem), opieki medycznej – jedynie aparat kontroli pod postacią policji i armii wykazuje się stałą obecnością. Przede wszystkim jednak obozy są w większości zamknięte, a osoby wysłane do nich kompletnie uprzedmiotowione.
Ciekawy artykuł i wideo pojawiły się w NaTemacie. Okazuje się, że niskie płace pracowników tymczasowych przyjeżdżających do Polski z Ukrainy to czasem nie tyle wina docelowego pracodawcy, a agencji pracy zapewniającej wyższy poziom swojej marży niż pensji pracownika. Jeden z bohaterów artykułu, pan Jan, twierdzi iż o tym, ile realnie otrzymują jego pracownicy dowiedział się dopiero po tym, jak zgłosili się do niego z pretensjami. Cały artykuł do przeczytania TUTAJ. Zdziwienie pracodawcy trudne do uwierzenia, ale możliwe. Continue reading W prasie o wyzysku migrantów
